USC: os Exames e os Graos

.- Exames de Gramática.

Para admitir alumnos para o estudio da Gramática, había un exame público no que o alumno debía manifestar "su instrucción y suficiencia en leer con sentido, escribir, las cuatro reglas fundamentales de la Aritmética, y la Doctrina Cristiana".
Para acceder dende Gramática a Artes e Filosofía, o alumno debía realizar catro exames: o de ingreso, o de Gramática de menores que o capacitaba para pasar a Medianos, o exame de Medianos para pasar á cátedra de latinidade e, finalmente, o exame de latinidade e da "propiedad de la lengua castellana.

.- Os outros exames.

Ata o plan de 1824 as materias que constituían o cursus da facultade non era obxecto de exame. Sen embargo, si había exame para as materias complementarias como Matemáticas ou Fïsica Experimental. Para examinarse do grao de bacharel, o alumno tiña que acreditar ter asistido ás clases durante os anos que duraba o cursus da facultade e máis ter aprobado os exames das complementarias.
A partir de 1824 (Plan Colomarde), aparecen xa exames anuais para tódalas materias ademáis da xa referida acreditación de asistencia. Prodúcese, pois, un cambio no que a valoración das asignaturas van gañando en importancia.

.- As Academias.

Por cada facultade había unha academia presidida por un moderante que era un doutor ou licenciado que tivera aprobado algunha oposición e aínda non obtivera praza. Estas academias, que celebrabran sesión os domingos durante dúas horas e media, naceran coa intención de que os alumnos tivesen contacto experimental con cuestións relativas aos seus estudos. Nestes actos un alumno defendía un tema que lle tocara en sorte, e outros dous alumnos tentaban rexeitar as teses do primeiro. Non obstante, estas sesións acabaron converténdose nunha rutina na que os alumnos previamente pactaban as súas actuacións.

.- Os Graos.

O grao de bacharel era esixido para acceder ás chamadas facultades maiores (Teoloxía, Leis, Cánones e Medicina), pero ademáis comportaba unha serie de privilexios como pode presentarse a oposicións, substitucións na Universidade, etc. Co plan Colomarde, o sistema para obter este grao en Artes ou Filosofía consistía nun exame oral diante dun tribunal de tres catedráticos, que versaba sobre contidos estudados nos tres anos anteriores. Para os alumnos máis destacados podíase celebrar o chamado "exame a claustro pleno" o que constaba no curriculum do alumnos.

O exame de licenciado consistía en tres exercicios. No primeiro o alumnos sometíase a exame oral que doutores e catedráticos da súa facultade quisexen realizar. No segundo exercicio, o alumno tiña que expoñer durante unha hora unha proposición que lle tocara en sorte de entre catrocentas sobre contidos de tódalas materias. Rematada a exposición sometíase a un turno de preguntas realizadas por un alumno bacharel de últimos cursos elexido polo rector e posteriormente ás realizadas por dous catedráticos ou doutores da facultade. O terceiro exercicio consistía na defensa dun tema que lle era encargado con vintecatro horas de antelación e que o alumno tiña que preparar de xeito illado na biblioteca ou en nun anexo a ela. Despois da lectura do seu traballo tiña que respostar ás preguntas que lle fisexen catros examinadores sacados ao chou. Como se ve, tratábase dun exame duro e extenso, pero que na práctica adoitaba ser menos difícil.

Para obter o grao de doutor, o licenciado tiña que que defender unha proposición diante de dous alumnos e o rector (ou catedrático que o representase). A partir de 1824 os custosos fastos que tradicionalmente acompañaban á obtención deste grao desapareceron.