Unha vez obtido o título de Bacharel en Valladolid en 1827, Casares continuará a súa formación académica no Colexio de Farmacia San Fernando de Madrid.
Este Colexio, xunto cos de Barcelona, Santiago e Sevilla, nacen como resultado da reorganización do estudios de Farmacia realizada a partir de 1800. En particular, o estatuto que recolle a constitución do Colexio de Madrid aparece recollida na “Concordia y Reales Ordenanzas para el régimen y gobierno de la facultad de Farmacia”, quedando inaugurado o Real Colexio de Farmacia de San Fernando en 1804. Establécese que nel debería haber dous Catedráticos e dous axudantes, que se ocuparían das materias "Historia Natural", "Química" e "Farmacia Práctica".
A primeira sé que tivo o Colexio estivo situada na rúa do Barco; nela permaneceu ata 1830, en que se produce o seu traslado ó número 11 da rúa de San Juan, actualmente rúa da Farmacia. Por tanto, neses dous lugares sitúanse os pasos de Casares como estudiante de Farmacia.
Entre as súas instalacións, existía un xardín botánico, un laboratorio para o ensino da Química, con aparatos e materiais que se enriquecerán dos procedentes dos clausurados[1] colexios de Sevilla e Santiago e do antiguo Laboratorio de Química que dirixira Louis Proust, e unha biblioteca composta por 1.750 libros, herdanza da ciencia ilustrada.
Despois dunha breve actividade durante os años que precederon á Guerra da Independencia, tanto o Colexio de San Fernando de Madrid como os que se estableceron en Barcelona, Sevilla e Santiago, comenzaron definitivamente a súa andaina en 1815.
Os primeros anos de ensino son herdeiros do espíritu da reforma ilustrada en materia científica. Pedro Gutiérrez Bueno incorpórase o Colexio, como director y profesor de Química, ó principio do seu funcionamento. Como xa foi citado, é autor ou traductor de varios libros de gran interese:
“Nomenclatura Química”. Madrid. 1801.
“Práctica del curso de Química”. Madrid. 1803.
“Prontuario de química, farmacia y materia médica”. Madrid. 1815.
Ademais, estiveron como textos obrigatorios relacionados co estudio da Química, durante os anos de vida do Colexio: o “Tratado elemental de Química” de Lavoisier, “Elementos de Farmacia” de Francisco Carbonell, o “Diccionario elemental” de Hernández de Gregorio, “Elementos de Química Médica”[2] de Mateo Orfila e a “Nueva nomenclatura”[3] de Conventou.
Compre sinalar que foi Catedrático do Colexio o farmacéutico Antonio Moreno y Ruíz que deixaría unha grande impronta en Casares, e que quizais o nome que lle deu ó mineral “morenosita” puidese ser en honra deste profesor.
As ensinanzas no Colexio de Farmacia de Madrid non variaron[4] substancialmente desde os seus comezos ata a súa conversión a Facultade de Farmacia, polo que a partir do que vimos de apuntar, temos unha aproximación bastante exacta do ensino que en relación á Química tivo que recibir Casares. Podemos repetir, pero con máis fundamento, o mesmo que indicamos respecto os seus estudios en Valladolid.
[1]Despois de que as actividades dos Colexios de Farmacia estiveran suspendidas durante o Trienio Liberal, soamente foron reiniciadas nos Colexios de Madrid e Barcelona unha vez reimplantado o Absolutismo.
[2]ORFILA, M.P. (1818). “Elementos de Química Médica con aplicaciones a ka Farmacia y a las Artes”. Traducido del francés por el mismo autor. Madrid.
[3]CAVENTOU, J. B. (1818). “Nueva nomenclatura química segun la clasificacion adoptada por Mr. Thenard”. Traducido y aumentado con algunos nombres por el Dr. D. Higinio Antonio Lorente. Madrid.
[4]HISTORIA DE
No hay comentarios:
Publicar un comentario